Rozdział 24 - ''Zmienił się''

Komentarz = szansa na szybszą publikację kolejnego rozdziału!!!

Rozdział dedykowany nowej czytelniczce MofoLenie <3


- Teraz mi nie uciekniesz. - zaśmiał się szyderczo mężczyzna, którego ręka powędrowała na tył mojej sukienki.
Łzy z moich oczu ciekły rozmazując cały tusz. To była najgorsza impreza w życiu! Ktoś właśnie chciał mnie zgwałcić, a ja nie miałam jak uciec.
Nagle usłyszałam głośny trzask drzwi. Huk rozległ się po całej zapyziałej łazience. Oczami zamydlonymi przez łzy chciałam zobaczyć kto własnie wbiegł do pomieszczenia. Poczułam, że mężczyzna odsuwa się ode mnie. To, że już odszedł nie spowodowało, że poprawiłam sobie swój nastrój. Nadal byłam roztrzęsiona i płakałam.
- Odejdź stąd. - odezwał się chłopak.
- Ty stąd wypierdalaj! - krzyknął znajomy głos. Po chwili usłyszałam głośne plask i upadek jakiejś osoby na ziemię. Zauważyłam, że leży przy mnie ten zboczony mężczyzna. Widocznie ktoś go przewrócił.
Teraz poczułam jak ktoś podnosi mnie z podłogi. Kątem oka dostrzegłam sterczące blond włosy. Wiedziałam, że był to Niall. Pierwszy raz ucieszyłam się, że go zobaczyłam.
Chłopak chwycił mnie pod ramię i wyprowadził z rażącej bielą łazienki klubowej. Przemknęliśmy przez tłum balangowiczów i znaleźliśmy się na tyłach klubu.
- Chodź. - powiedział prowadząc mnie do samochodu. Nadal szlochałam.
Niall posadził mnie z tyłu pojazdu i usiadł obok mnie. Dłuższą chwilę siedzieliśmy w ciszy, tylko, że ja w kółko płakałam.
Poczułam na sobie jakąś wielką tkaninę. Zerknęłam na blondyna i zauważyłam, że zarzucił mi na ramiona swoją skórzaną, czarną kurtkę.
- Chyba jest ci zimno. - powiedział opiekuńczo po założeniu mi swojej kurtki, a ja roztrzęsiona nadal nic nie mówiłam. Nie mogłam dojść do siebie.
Po chwili Niall przysunął się do mnie i po protu mnie przytulił. Teraz nie protestowałam tylko mocniej przyległam do niego. Poczułam się bardzo bezpieczna. Nigdy nie sądziłam, że mogę się tak czuć przy nim, ale jednak. Dyskretnie zaciągnęłam się uroczym zapachem jego perfum i mocniej wtuliłam w jego tors. On natomiast zaczął delikatnie głaskać mnie po głowie. To była wspaniała chwila, ale po niedługim czasie odsunęliśmy się od siebie. Nie chciałam tego.
- Co tam się stało? - zapytał ciekawy. Wtedy moje łzy znów zaczęły lecieć jak szalone. Jeszcze nigdy tyle nie wypłakałam.
- Nie chcę o tym rozmawiać. - powiedziałam ledwo łapiąc powietrze do płuc. On delikatnie kiwną głową i spuścił wzrok.
- Przepraszam. - wybełkotał po chwili wpatrując się w podłogę samochodu.
Z jednej strony to co się stało było jego winą, a z drugiej to po prostu przypadek, że ten facet chciał akurat mnie. Nie miałam ochoty żeby teraz się kłócić.
Na jego przeprosiny kiwnęłam tylko głową. Co innego mogłam zrobić?
- Chcesz jechać już do domu? - zapytał.
- Tak. - mruknęłam cicho pod nosem.
Przesiedliśmy się z Niall'em na przednie siedzenia pojazdu i odjechaliśmy z pod klubu.
W trakcie drogi nikt się nie odzywał. Każde z nas patrzyło się w jakiś martwy punkt przed szybą. Zerknęłam na zegarek. Była dopiero 23:12. Jak ja mam teraz wrócić do domu? Każdy pewnie jeszcze czuwa.
- Niall. - zaczęłam po chwili odrywając go od wpatrywania się w uliczki miasta.
Blondyn uniósł głowę do góry zaznaczając, że mnie słucha.
- Moglibyśmy jechać do ciebie? - moja propozycja bardzo go zaskoczyła, ale mnie samą też, jednak to wydawało mi się być najlepszym rozwiązaniem.
- Jasne. - odpowiedział lekko zszokowany i skręcił na ulicę, która prowadziła do jego domu.

Na miejscu byliśmy po dziesięciu minutach. Ulice o tej porze były bardzo opustoszałe, ale w końcu był sylwester.
Wyszliśmy z samochodu, a Niall otworzył drzwi kluczem. Widocznie nikogo u niego nie było.
Pierwszy raz, sama ze swojej woli przyjechałam do niego. Nie wiem co się ze mną dzieje...
- Chcesz się czegoś napić, coś zjeść? - zapytał odkładając klucz od domu na szafkę obok wieszaka.
- Nie. - zaprzeczyłam i poszłam z nim na górę.
Weszliśmy do jego pokoju, a ja niepewnie usiadłam na łóżku. Chłopak przysiadł się do mnie.
- Dlaczego chciałaś przyjechać do mnie? - spytał zerkając na mnie.
- Nie miałabym teraz jak wrócić do domu, a po za tym nie chcę się nikomu pokazywać w tym stanie. - odpowiedziałam.
- Zostajesz u mnie do rana? - zadał kolejne pytanie.
- Jeśli mogę to tak. - powiedziałam.
Teraz nie przeszkadzało mi gdzie będę. Ważne żeby rodzina nie widziała mnie teraz po całym zajściu. To byłoby straszne. Po za tym niby jak weszłabym do domu? Znów przez balkon? Chyba teraz nie dałabym rady. Jestem zbyt słaba i roztrzęsiona.
- Mogę skorzystać z łazienki? - spytałam niepewnie. Dzisiejszy wieczór bardzo mnie zmienił.
- Tak. - powiedział blondyn i wskazał ręką na białe drzwi prowadzące najprawdopodobniej do łazienki. - Doniosę ci zaraz jakąś koszulkę. - dodał kiedy ja zmierzałam do drzwi.
Weszłam do łazienki, w której były zielone kafelki. Był to dosyć dziwny kolor jak na łazienkę, ale było tutaj całkiem miło. Na końcu stała wielka, biała wanna, a przed nią toaleta, szafka z umywalką oraz kosz na pranie.
Podeszłam do umywalki i wyciągnęłam ze swojej torebki gumkę do włosów. Spięłam je i przemyłam twarz zimną wodą zmywając makijaż.
Nagle usłyszałam pukanie. Na pewno był to Niall dlatego nie mówiłam nawet ''proszę''.
Chłopak wszedł i wręczył mi swoją koszulkę. Nie przyglądałam się jej za mocno, ale zauważyłam, że jest w kolorze czarnym.
- Dziękuję. - powiedziałam i odwróciłam się od niego w stronę lustra
- Zaczekaj. - powiedział i chwycił mnie za nadgarstek. Mimowolnie obróciłam się do niego. - Co ty masz na szyi? - spytał. Pewnie chodziło mu o to co zrobił mi ostatnio.
- Nie pamiętasz... - westchnęłam. Dziś nie miałam nastroju na kłótnie, naprawdę.  - Niedawno zerwałeś mi łańcuszek od Harry'ego i zrobiłeś mi właśnie takie coś, jesteś z siebie zadowolony? - zakpiłam z niego odchodząc na sam koniec łazienki. Chciałam żeby teraz wyszedł.
- Przepraszam za to. Nie wiedziałem, że...
- Wyjdź. - powiedziałam ostro przerywając mu jego wypowiedź. Niall bez najmniejszego zawahania wykonał moje polecenie. Natomiast ja postanowiłam się trochę odświeżyć i przebrać.

Dziesięć minut później wyszłam z toalety. Napotkałam Niall'a, który od wejścia śledził każdy mój krok. Dokładnie wertował to jak wyglądam i gdzie idę. Było to lekko krępujące.
- Możemy porozmawiać? - spytał, a ja kiwnęłam głową i usiadłam obok niego wąskim parapecie od okna. - Możesz teraz wyjaśnić mi co zaszło w klubie? - poprosił.
Nie miałam za bardzo ochoty na zdawanie mu relacji z tego, że prawię zostałam zgwałcona, ale musiałam mu wszystko opowiedzieć.
- Kiedy odszedłeś z tą dziewczyną zostałam przy stoliku całkiem sama. Niedługo później przysiadł się obok mnie jakiś mężczyzna. Na początku chciał ze mną tylko rozmawiać, ale potem zaciągnął mnie do łazienki. - opowiadałam, a łzy zbierały się do moich oczu. Wracanie wspomnieniami było bardzo bolesne.
- Krzyczałam i prosiłam każdego o pomoc, ale nikt nie zwracał na mnie swojej uwagi. W końcu weszliśmy do łazienki, a on rzucił mnie na podłogę i zaczął się do mnie dobierać. - zaczęłam płakać. Emocje były silniejsze ode mnie. Nie mogłam się powstrzymać i musiałam dać temu wszystkiemu upust.
- Przepraszam, że cię zostawiłem. - Niall przytulił mnie z całych swoich sił, a ja to odwzajemniłam. Mimo tego, że wyrządził mi wiele krzywd teraz jest inny, dzisiaj jest inny. Chciałabym aby był taki zawsze.
Odsunęłam się na chwilkę od niego, a on przybliżył do mnie swoją twarz. Dzieliło nas dosłownie kilka centymetrów. Czułam jego zdenerwowany oddech. Niall przejechał dłonią po moim czerwonym policzku. Nie mogłam się powstrzymać i w jednej chwili moje usta przywarły do jego ust. Wtedy do moich uszu wdarły się huki wystrzelonych petard z okazji nowego roku.

___________________________________________________________

Witajcie w wakacje! :3

I co sądzicie? Moim zdaniem jest okey :) I macie w końcu taki hot moment Rose i Niall'a *___*
Nie mam za bardzo pomysłu na kolejny rozdział, więc zapraszam do zakładki ''Kącik Pomysłów'' gdzie możecie prezentować swoje propozycje na ciąg dalszy akcji :D

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

W ostatnim rozdziale było prawie było tylko 39 komentarzy  co było dla mnie bardzo smutne :( W przed ostatnim rozdziale było prawie 50, a w ostatnim aż o dziesięć mniej ;c Co się stało?
Chciałabym aby zawsze było 50 - 60 (lub wyżej), bo sądzę, że to takie minimum jak na tylu czytelników.
Wiem, że czyta to dużo osób i chciałabym aby każdy dał o sobie znać w komentarzu  ♥
Dziękuję tym komentującym =*

Odwiedzajcie zakładkę ''Kącik Pomysłów''!!! Wasze pomysły zawsze mi się przydadzą.

Pytajcie bohaterów! ->  http://ask.fm/Skewer_blog

A tak na końcu to chciałabym zaprosić was na mojego drugiego bloga http://forget-everything-else.blogspot.com/ Ma on niewielu czytelników, więc będzie mi miło jak go odwiedzicie i przeczytacie chociaż pierwszy rozdział (akcja zaczyna się dopiero od 3) :)
Dziękuję jeśli chociaż wejdziecie ♥
Tutaj macie zwiastun bloga http://forget-everything-else.blogspot.com/

Będę ogromnie wdzięczna jeśli wpadniecie na tego bloga :*