Rozdział 18 - ''On się zachowuje nienormalnie''

Pięć minut później wyszłam ze szkoły. Zauważyłam czarne BMW, o które opiera się jakiś wysoki brunet. Był to Harry. Kiedy mnie dostrzegł od razu się uśmiechnął i podszedł do mnie, aby się przywitać.

- Cześć. - powiedział i przytulił mnie na powitanie. Lekko zdziwiłam się jego gestem, ale nie protestowałam.

- Cześć. - odpowiedziałam tym samym.

- Jedziemy?

- Tak. - przytaknęłam i razem wsiedliśmy do czarnego auta. Odjeżdżając z pod szkoły zauważyłam Horan`a, który stał pod szkołą ze swoimi kolegami. Mina Niall`a kiedy zobaczył mnie z Harry`m była bezcenna. Jeden punkt dla mnie Horan.
- Co jest takiego interesującego za tą szybą? - pytanie Harry`ego szybko odciągnęło mnie od wyglądania z samochodu na Niall`a.
- Nic takiego. - odpowiedziałam, a Harry tylko się uśmiechnął i pokręcił głową.
- Pojedziemy najpierw na obiad. - postanowił.
Piętnaście minut później zatrzymaliśmy się pod restauracją. Kiedy weszliśmy do środka stwierdziłam, że tanio tutaj nie jest. Stoły były z prawdziwego drewna, na ścianach widniały obrazy znanych artystów, a goście siedzący tutaj wyglądali na jakiś biznesmenów.
- Tutaj będziemy jeść? - zapytałam z niedowierzaniem. Styles pokiwał głową.
- Czy coś nie tak? - zapytał po chwili.
- Sądzę, że to zbyt droga restauracja.
- Wydaje ci się. - powiedział Harry i zaprowadził do stolika. Po minucie podeszła do nas kelnerka, która przyniosła wodę . Brunet nie pytając mi się co chcę zjeść po prostu złożył zamówienie.
- Co zamówiłeś? - spytałam upijając łyk wody z kieliszka.
- Niespodzianka. - uśmiechnął się pokazując dołeczki przez co moje kąciki ust same się uniosły. Harry był bardzo miłym chłopakiem. Znamy się od wczoraj, a ja już go bardzo lubię. Nigdy nie przekonywałam się tak szybko do ludzi, ale przy lokowatym było inaczej. On jest inny niż Niall. Niall jest strasznie chamski i bezczelny, a Harry taki uroczy i opiekuńczy.
Kilka minut później kelnerka przybyła do naszego stolika z jakimiś daniami na tacy. Jedzenie wyglądało bardzo wystawnie, ale także smakowicie. Zaczęliśmy jeść. Podczas posiłku nie obyło się bez rozmowy. Znów dowiedziałam się wielu rzeczy o Harry`m. Opowiedziałam mu też trochę o sobie. Mówiłam mu o Niall `u. Po godzinie byliśmy najedzeni i nacieszeni swoim towarzystwem. Postanowiliśmy, że Harry odwiezie mnie do domu. Zgodziłam się.
- Spotkamy się jutro? - spytał podczas jazdy samochodem.
- Jasne. - odpowiedziałam. Jutro była sobota, a ja nie miałam specjalnych pomysłów na to co mogłabym robić.

- Cieszę się. - uśmiechnął się, a ja odwzajemniłam jego gest. W tym momencie mój telefon zadzwonił. Na wyświetlaczu pojawił mi się napis ''Horan''. Już nie miałam ochoty, aby nacisnąć zieloną słuchawkę...

- Halo? - powiedziałam obojętnie.

- Wpadnę jutro do ciebie i skończymy projekt, bo zostały nam tylko trzy dni. - powiedział szorstkim głosem. Jeszcze wczoraj bezczelnie się do mnie zwracał, pokłócił się ze mną, a teraz tak po prostu dzwoni i nawet nie powie ''przepraszam''?

- Nie mam jutro czasu na ciebie. - odpowiedziałam i czułam po jego głosie, że moje słowa go zdenerwowały. To mi się podobało.

- Nie obchodzi mnie to! - krzyknął. - Będę u ciebie o 15:00. - powiedział i się rozłączył.

- Kto to? - spytał Harry, kiedy chowałam telefon z powrotem do kieszeni.

- Pamiętasz Niall`a, o którym ci mówiłam? - zapytałam, a chłopak pokiwał głową. - To on.

- Po waszej rozmowie mogę stwierdzić, że ten człowiek ma zero kultury. - zaśmiał się Harry. Niall to zupełne przeciwieństwo Harry`ego. Harry jest miły, Niall bezczelny, Harry kulturalny, a Niall chamski. Porównanie ich mogłabym ciągnąć w nieskończoność, ale nie mam takiej potrzeby. Ważne, że w tej chwili obok mnie jest Harry, a nie Horan. To się liczy.

~*~

Była sobota i zbliżała się 15:00. Niechętnie czekałam na Horan`a, który miał dziś przyjść. Mieliśmy skończyć projekt. Zostało nam tam dosłownie tylko troszeczkę pracy. Z Harry`m jestem umówiona na 16:00, więc na pewno się jakoś wyrobię. 

Nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Chciałam iść otworzyć, ale ktoś mnie wyprzedził. 

- Rose do ciebie! - usłyszałam krzyk Kristin i szybko zeszłam na dół. Zobaczyłam stojącego niepozornie w korytarzu Horan`a i Kristin. Kobieta zerkała na blondyna. Dopiero po chwili uświadomiłam sobie, że chce abym go jej przedstawiła. 

- Kristin, to jest Niall. Robi ze mną projekt z biologii. - powiedziałam sztucznie się uśmiechając. Niall zaśmiał się ze mnie pod nosem. Aż tak kiepsko udaje zadowoloną?

- To idźcie pracować. - powiedziała i znikła za rogiem kuchni, a ja i Niall poszliśmy na piętro do mojego pokoju. Kiedy do niego weszliśmy Horan oczywiście bez pytania wyłożył się w moim fotelu.

- Twoja mama jest bardzo miła. - powiedział opierając swoją nogę o uda.

- To nie moja mama. - mruknęłam cicho, a Niall już nic się nie odezwał. - Dokończymy ten projekt. - zarządziłam po chwili i zajęłam miejsce na drugim fotelu obok chłopaka. Praca szła nam całkiem nieźle. Rozmawialiśmy tylko o projekcie. Horan nie mówił żadnych dziwnych tekstów w moim kierunku ani nic takiego. Było dobrze.

Tak jak się spodziewałam, skończyliśmy po godzinie. Byłam już gotowa nawet na wyjście z Harry`m. 

Właśnie wyprowadzałam Niall`a z domu i prowadziłam go do furtki kiedy nagle podjechał czarny samochód... samochód Harry`ego.

- Cześć piękna. - powiedział brunet wychodząc z auta i przytulając mnie. 

- Cześć. - przywitałam się i zerknęłam na Horan`a, w którym już gotowało się ze złości.

- Cześć. Jestem Harry. - Styles zwrócił się do Niall`a, który stał z założonymi na krzyż rękoma. Niall tylko prychnął i pokręcił głową.

- Ten kretyn to twój chłopak?! - zadrwił Niall.

- To nie jest mój chłopak i nie mów na niego kretyn! - wrzasnęłam i zerknęłam na zezłoszczonego Harry`ego.

- Ty pewnie jesteś ten cham Niall, tak? - widziałam, że Harry także ma ochotę dogadać blondynowi.

- Spierdalaj! - ostatnie słowa Horan`a jakie usłyszałam przed tym jak zobaczyłam, że Styles leży powalony na ziemi, a Niall stoi nad nim i zaciska pięści.

- Ty idioto! -nie wytrzymałam nerwowo. Moje emocje były bardzo przerośnięte. Podeszłam do Horan`a i zaczęłam szarpać go obiema rękoma za kurtkę. - Jesteś nienormalny!  - dogadywałam mu lekko ochrypłym głosem od głośnego krzyku. Dopiero po chwili zorientowałam, że obok mnie podnosi się znokautowany brunet. Odbiegłam od Niall`a i podałam rękę Harry`emu aby ułatwić mu wstanie.

- Zabiję gnoja. - mówił Stylse kiedy powoli podnosił się z ziemi. Harry miał lekko rozbity nos. Co chwilę wycierał dłonią spływającą krew. 

- Już dobrze. - uspokajałam go jakoś, ale kiepsko mi szło. Gdy Harry stanął do pionu, po Niall`u nie było już śladu. Nerwowo rozglądałam się za nim dookoła, ale go nie zauważyłam. Spojrzałam się na Harry`ego. Nie wiedziałam co mam mu powiedzieć.

- Harry, ja... - jąkałam się. Było mi trochę głupio po tym wszystkim. - Ja przepraszam Cię za niego. Na prawdę nie wiem jak mam to wytłumaczyć. - zmartwiona błądziłam wzrokiem po ziemi. Było mi tak strasznie przykro za to co się stało. Niall wszystko zepsuł. 

- Nie przejmuj się. To nie twoja wina. - lekko się uśmiechnął i mocno mnie przytulił. Wtuliłam się w niego z wdzięcznością za to, że nie jest na mnie zły. - Pojadę do domu. - oznajmił po chwili. - Dzisiaj nasze spotkanie nie wypali. Przepraszam. - wytłumaczył. Wcale nie byłam zła lub smutna z tego powodu. Miałam już dosyć wszystkiego na dzisiaj.
- Masz rację. - przyznałam, a Harry zbliżył się do mnie i lekko pocałował w policzek. Przez moje ciało przeszło milion przyjemnych dreszczy. Zarumieniłam się.
- Do zobaczenia. - powiedział kierując się w stronę auta.
- Cześć. - wydukałam. Lokowaty odjechał machając mi z samochodu ręką. Po jego pocałunku zrobiło mi się milej. Nie wierze, że odważył się na to zważając, że znamy się nie długo.
Wróciłam do domu i poszłam do siebie. Przypomniałam sobie o Niall`u, który uciekł po tym jak uderzył Harry`ego. Będę musiała sobie ostro porozmawiać z Horan`em. Jego zachowania są przerażające i nienormalne. On mógł przecież zrobić Styles`owi coś poważnego.

~*~

Resztę dnia spędziłam w pokoju wpatrując się w pierwsze w tym roku spadające płatki śniegu. Jednak kiedy przyszedł wieczór to zjawisko nie było już tak idealnie widoczne. Postanowiłam iść spać.

Gdy byłam wykąpana i położyłam się do łóżka, usłyszałam ciche pukanie w szybę. Miałam już pełno scenariuszy w głowie kto lub co to może być, ale nie zważałam na nie. Podeszłam do okna balkonowego, odsunęłam firankę i zobaczyłam kogoś w kapturze. Kiedy osoba uniosła głowę lekko w górę, zobaczyłam, że to Horan.

_____________________________________________________________________

Rozdział jak najbardziej na czas! :) Tak w ogóle to wesołego jajka ♥ 
Rozdzialik taki o niczym. Muszę rozwinąć trochę wątek z Harry`m i nawet już wiem jak.
A co wy sądzicie?

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

18 ROZDZIAŁ = 50 KOMENTARZY

Czy komentarz od ciebie to aż tak dużo? Piszę, bo chcę, ty czytasz za darmo, a nie możesz mi zapłacić choćby tym komentarzem? Jeśli przeczytałeś zostaw po sobie jakiś ślad. Proszę, to nie zajmie Ci wiele czasu. Dla mnie będzie to bardzo wiele ♥

ZAPRASZAM DO ZAKŁADKI ''Kącik pomysłów'' ORAZ ''Pytania do bohaterów'' !!! :)

Teraz jeśli chcecie zadać pytanie do bohatera opowiadania nie musicie tego robić w zakładce ''Pytania do bohaterów''. Możecie zrobić to na tym oto asku, na który serdecznie zapraszam ---------------------------> http://ask.fm/Skewer_blog