Rozdział 8 - "Kim jest Elliot?''

PROSZĘ ABY KAŻDY KTO PRZECZYTA TEN ROZDZIAŁ GO SKOMENTOWAŁ!!!

ZAJRZYJCIE DO ZAKŁADKI ''Wywiad'' !

____________________________________________________________________

- Dobrze się bawisz? - zapytał ktoś kto stał za mną. Od razu poznałam do kogo należał ten głos.

- Co ty tutaj robisz? - spytałam zaciskając pięści, ale nadal nie odwracając się w tył. Nie miałam ochoty patrzeć na Niall`a.

- Przechodziłem obok i zatrzymałem się, ponieważ dziwi mnie co taka piękna dziewczyna robi sama przed kinem. -zaczął iść w moją stronę, ponieważ słyszałam jego kroki. Kiedy obróciłam się w przód on był przy mnie. Czułam jego ciężki oddech i widziałam niebieskie tęczówki. Dziwiłam się po co on tutaj przyszedł. Na pewno nie przypadkowo znalazł się pod tym akurat kinem.

- Możesz już sobie iść. - powiedziałam poirytowana jego towarzystwem. Miałam go dość, po wczoraj. Był on na prawdę denerwujący, więc nie chcę z nim gadać. Po chwili obróciłam się i chciałam wejść do kina, ale coś mnie zatrzymało.

- Na prawdę chcesz do niego wracać? - zaśmiał się łobuzersko. Miał racje, nie chciałam wracać do Kevin`a. Ale co ja mam teraz zrobić? Nie powiem mu, że nie chcę z nim dłużej siedzieć na jednej sali i oglądać filmu. Mogę go tym urazić, a na prawdę go lubię... Tylko jak widać nie tak mocno jak on mnie.

Postanowiłam napisać mu sms`a.
Po wykonanej czynności chciałam wrócić do domu. Nie miałam ochoty już na nic. Odwróciłam się i ruszyłam w wyznaczonym kierunku.

- Gdzie idziesz? - krzyknął za mną Niall.

- A jak Ci się wydaje? - obróciłam się do niego i krzyknęłam głośniej niż on. Zaśmiałam się ironicznie i przyśpieszyłam krok, aby jak najszybciej znaleźć się u siebie w domu. Idąc nadal myślałam po co Niall przyszedł pod to kino? Nikt go o to nie prosił. A wracając do Kevin`a to sama nie wiem co mam o tym wszystkim sądzić. Chyba mu się podobam. To jedyne logiczne wytłumaczenie. Coś czuję, że Skyler Kevin nie jest obojętny. On chyba się podoba Sky, ale tak na prawdę mocno. Wywnioskowałam to z jej zachowania co do niego w szkole i z tego jaka była dziś po południu kiedy dowiedziała się o naszym spotkaniu. Może spróbuję połączyć Kevin`a i Skyler? Ciekawe co by z tego wyszło. Pewnie Sky byłaby szczęśliwa, a Kev by mnie już nie zaczepiał. Hmm... można spróbować.

Idąc w stronę domu nadal rozmyślałam o dzisiejszym spotkaniu i o tym czy połączyć Kevin`a i Skyler w parę. Przechodząc obok ciemnego zaułek usłyszałam jakieś szmery. Na początku myślałam, że to jakieś osamotnione koty, ale okazało się, że był to jakiś chłopak. Miał kruczoczarne włosy, dosyć młodą twarz, na nosie miał przeciwsłoneczne okulary, a cały ubrany był na czarno. Z mojej strony wyglądał bardzo przerażająco. Bałam się odezwać i ruszyłam dalej. Nim się spostrzegłam chłopak był przy mnie. Przybiegł za pewne, ale go nie słyszałam. Szczerze to wystraszyłam się go na początku.

- Czego chcesz? - powiedziałam mrużąc nerwowo oczy. Jakbym wiedziała, że chce mnie uderzyć. Chłopak w czerni tylko zaśmiał się na moje słowa i chwycił mnie za nadgarstki. Ścisnął je dosyć mocno.

- Słuchaj królewno... - zaczął powoli, a ja zamknęłam oczy. Zawsze tak robiłam kiedy się bałam. Słyszałam, że chłopak chciał dokończyć swoją wypowiedź, ale nie zdążył. Czemu? Nie wiedziałam, ponieważ nadal miałam zamknięte oczy. W końcu usłyszałam jakiś cichy strzał, ale taki jakby ktoś uderzył drugą osobę w twarz. Na szczęście to nie byłam ja. Mozolnie otwarłam oczy i ujrzałam leżącego na ziemi chłopaka. Nad nim stał Niall. Czy on mu coś zrobił? Zresztą należało mu się, ale teraz nie wiem czego ode mnie chciał... i może nawet lepiej.

- Niall. - mruknęłam cicho, a chłopak podszedł do mnie i złapał mnie za rękę. Kurczowo ściskając moją dłoń zaczął biec. Nie miałam wyjścia, musiałam pobiec za nim. - Niall o co chodzi? - próbowałam coś z niego wyciągnąć, ale on nie odpowiadał. - Niall! - krzyknęłam i próbowałam zwolnić, ale niestety blondyn był dla mnie za szybki.

- Zaraz Ci wszystko wyjaśnię, a teraz chodź. - powiedział i przyspieszył. Już prawie nie mogłam złapać tchu, ale nadal za nim biegłam. Tylko po co? Sama nie wiedziałam. Powiedział, że mi to wszystko zaraz wyjaśni, więc oby tak było. Ta cała akcja jest jakaś chora. Ciekawe co z tym chłopakiem? Co takiego Niall mu zrobił? Tego też będę musiała się dowiedzieć od niego.

Po pięciu minutach intensywnego biegania w końcu zwolniliśmy. Ja nie mogłam spokojnie nabrać powietrza, a Niall widać w ogóle się tym nie zmęczył. On jest ze stali? Widziałam, że znaleźliśmy się w jakiejś innej dzielnicy. Było tu całkiem ładnie. Każdy dom był praktycznie identyczny, ale bardzo piękny. Myślę, że mieszkali tutaj na prawdę bogaci ludzie skoro mieli takie mieszkania. Niall nadal trzymając mnie za rękę wszedł do jednego z domów.

- Co ty wyprawiasz? - szepnęłam zdziwiona, ale on na to co powiedziałam tylko zakrył swoim palcem moją buzie, oznaczało to, że chciał abym nic nie mówiła.

Staliśmy w małym korytarzu uroczego domu. Ściany były pomalowane na beżowo, po lewej stronie znajdowało się ogromne lustro, a po prawej szafka na buty i wieszak. Przytulnie tu.

Kiedy zerknęłam na Niall`a dostrzegłam, że niepewnie rozgląda się wychylając głowę w przód. Po chwili mocniej ścisnął moją rękę i sprytnie przeskoczył przez cały korytarz mijając przy tym salon oraz kuchnię. Weszliśmy na drewniane schody, które cicho skrzypiały, ale szybkim ruchem przebrnęliśmy przez nie. Znaleźliśmy się na górze. Niall zaciągnął mnie do jakiegoś pokoju. Ciężko westchnął i oparł się o drzwi, które chwilę temu zamknął.

- Wyjaśnisz mi w końcu o co chodzi? - powiedziałam normalnym tonem, ale on od razu zakrył moją buzie swoją całą dłonią. Nadal nie mogę się odzywać?

- Ciii. - uciszył mnie. Byłam na niego zła za tą całą sytuację. W ogóle po co on wtedy przyszedł i co my robimy w tym domu?

Chwilę potem rozejrzałam się po pokoju. Granatowe ściany, ciemne meble. Widać, że panował tutaj też niezły porządek. Wszystko na meblach było idealnie poukładane. Czyj to był pokój.

- Gdzie my jesteśmy? - spytałam szeptem rozglądając się dookoła.

- U mnie. - powiedział. Czyli to dom Horan`a? Jest śliczny. Taki miły i przytulny... Nie to co Niall.

- A dlaczego tutaj jesteśmy?

- Nie zadawaj tylu pytań. - warknął ostro po czym podszedł do okna i zza rolet zaczął czegoś wypatrywać. Niall denerwował mnie coraz bardziej i myślałam, że zaraz wyjdę z siebie. Jego wczorajsza tajemniczość, jego przyjście pod kino, skrzywdzenie tego chłopaka, siedzenie u niego w domu. Zaraz chyba wyjdę z siebie jeżeli on mi tego jakoś sensownie zaraz nie wyjaśni.

- Odpowiedz mi. - powiedziałam stanowczo, ale on nadal mnie nie słuchał i podziwiał coś za oknem. On to ma tupet. - Odezwij się jak do ciebie mówię! - krzyknęłam. Nigdy nie byłam tak zła abym na kogoś krzyczała. Gratulacje Horan... doprowadziłeś do tego żebym na ciebie krzyczała. Brawo.

Niall był trochę zły tym, że krzyknęłam, bo widać zależało mu na ciszy, ale mi zależało na wyjaśnieniach.

- Słucha gdyby nie ja nie wiadomo co Elliot by Ci zrobił. - zerknął na mnie. Elliot? Więc tak ma na imię ten szatyn.

- Kim jest Elliot? - zaniepokoiłam się. Kim on mógł być? Skąd Niall go zna? Głowa mi już od tego wszystkiego pęka.

- To dłuższa rozmowa na kiedy indziej. - powiedział i dalej wyglądał zza czymś... a może za kimś.

- Co jest takiego interesującego za tym oknem? - spytałam sarkastycznie krzyżując ręce na klatce piersiowej. Podeszłam do okna i razem z Niall`em zaczęłam szukać tego interesującego obiektu. Niestety, ja nic tam nie dostrzegłam.

- Patrzę czy nikt za nami nie szedł. - odpowiedział oschle. On jest nie do zniesienia. W szkole potrafi do mnie mówić na okrągło, ale kiedy ja chcę z nim porozmawiać o czymś ważnym to nie! W tedy zaczyna mnie olewać. Teraz widzę jaki on jest na prawdę. Miałam już dosyć jego zachowania. Stwierdziłam, że dłużej nie będę tutaj z nim siedziała i udałam się do drzwi.

- Rose. - zawołał za mną blondyn kiedy miałam przekręcić klamkę. Ja tylko zerknęłam na niego, a po chwili byłam już po za jego pokojem. Już miałam kierować się na schody, ale poczułam czyjąś dużą rękę, która ciągnie mnie z powrotem do pomieszczenia. Niall nie dawał mi wyjść. Niech on się już odczepni. To się robi denerwujące. - Co ty wyprawiasz? - spytał zaskoczony blokując mi drogę do wyjścia.

- Nie chcesz ze mną rozmawiać. - odrzekłam. Zabrzmiało to pewnie jakbym miała pięć lat i skarżyła się mamie. Trudno.

- Chcę. - odpowiedział. Miałam nadzieję, że da w końcu spokój i nie będzie wgapiał się w to okno. Miałam rację. Niall zaprowadził mnie na swoje łóżko, abym zajęła wygodną pozycję. Kiedy już siedziałam on złapał mnie za obie ręce.

- Rozmawiajmy. - powiedział patrząc się w moje oczy. Jego tęczówki były tak hipnotyzujące. Wystarczyło tylko trochę dłużej się w nie zapatrzeć i już było się myślami gdzieś indziej. Po chwili się otrząsnęłam i wyrwałam swoje ręce z jego. On tylko cicho zaśmiał się na mój ruch.

- Powiedz mi czego ten Elliot chciał ode mnie. - poprosiłam go.

- Sam nie wiem. - powiedział zrezygnowany. Widziałam, że sam był zdziwiony tym, że Elliot chciał coś ode mnie.

- A co mu później zrobiłeś? - spytałam o to, ale sama nie byłam pewna czy chcę znać odpowiedź.

- Po prostu przywaliłem mu. - powiedział pewny siebie zaciskając pięści. - Mogę mieć przez to problemy u niego, ale dla ciebie księżniczko było warto. - dodał po chwili. Dlaczego Niall będzie miał problemy? Czy on się go boi? Chyba nie. Niall wygląda na takiego typka który nie boi się nikogo. Miło, że mnie uratował od tego całego Elliot`a. Gdyby nie on nie wiadomo co by teraz było. Byłam mu za to wdzięczna.

- Dziękuję. - powiedziałam po chwili przytulając go do siebie. Może i to było trochę dziwne, ale jakoś w końcu musiałam go przeprosić, więc dlaczego nie przytuleniem? Horan widać ucieszył się na mój gest, ponieważ to odwzajemnił. Po moich podziękowaniach stwierdziłam, że wypadałoby iść już do siebie. W końcu była prawie 22:00, a tata i Kristin będą się czepiać.

- Ja już chyba muszę lecieć. - powiedziałam wstając z łóżka.

- Nie. - zaprzeczył blondyn. - Nie możesz.

_______________________________________________________________________

PROSZĘ ABY KAŻDY KTO PRZECZYTA TEN ROZDZIAŁ GO SKOMENTOWAŁ!!! 

CHCĘ WIEDZIEĆ ILE OSÓB TAK NA PRAWDĘ TO CZYTA. Nie narzekam, że mało, ponieważ jest to mój chyba najpopularniejszy blog, ale chciałabym, aby każdy czytelnik tego rozdziału napisał komentarz, który ma chociaż jedno słowo jak ''przeczytałam''. Dziękuję ♥

PS: Teraz nowy rozdział nie będzie od np. 35 komentarzy tylko jak będę widziała, że jest całkiem dużo komentarzy i napiszę nowy rozdział to go wstawię.

Zerknijcie do zakładki ''Nominacje'' :-) + za niedługo na blogu pojawi się nowy szablon i zostanie zmieniony tytuł bloga. Wszystko na pasku z prawej strony (Tablicy informacyjnej)

ZAJRZYJCIE DO ZAKŁADKI ''Wywiad''!!!