Rozdział 22 - ''Powrót''

Rozdział dedykowany Ally Lancaster <3


Sądziłam, że będzie gorzej, dużo gorzej, ale wszystko jest na razie w jak najlepszym porządku. Zawarcie umowy z Niall`em nie było aż takie złe. Spodziewałam się gorszego zachowania z jego strony, ale wszystko jest po staremu, a może nawet jest lepiej?
O tym co się stało staram się po prostu zapomnieć. Na początku było ciężko, ponieważ kiedy go widziałam od razu przypominałam sobie naszą rozmowę rano o tym. Z dnia na dzień mój humor jest lepszy.
Niall`a nie widziałam od tygodnia. Szczerze to nie wiem co z nim i nie chcę wiedzieć. Od czasu kiedy poszliśmy na ugodę nie było go w szkole. Specjalnie mi to nie przeszkadzało, ponieważ miałam spokój i właśnie dla tego nasza umowa na razie mi się podoba.
Do świąt został dokładnie jeden dzień. Zawsze cieszyłam się na nadchodzący 25 grudnia, ale teraz nie mam nastroju na święta. W każdy rok byłam z najbliższą rodziną z Dublina, a teraz? Będę z tatą, Kristin i Cat. Nie wiem czy jakoś przebrnę przez te święta, bo na prawdę nie mam na nie żadnej ochoty.
Wstałam rano z łóżka i ubrałam się w jeansy i kremowy sweter. Miałam zamiar iść dzisiaj na zakupy. Nie bardzo lubię moją ''nową rodzinę'', ale nie wypada mi nie kupić im nawet małych upominków.
Wyszłam z pokoju i poszłam do kuchni.
- Cześć Rose. - powiedziała miło Cat.
- Cześć. - uśmiechnęłam się do niej. Akurat z Cattie bardzo się polubiłam. To mała ośmiolatka, która na prawdę pragnie się ze mną kolegować. Jest bardzo miła dla mnie, więc ja dla niej też.
- Gdzie tata? - zapytałam, nalewając sobie szklankę soku, który stał na kredensie.
- Pojechał po choinkę. - odpowiedziała Kristin, która mieszała coś w wielkiej, czerwonej misce. Zapewne robiła ciasto.
Śnieg, choinka, ciasta... czy już powinnam poczuć świąteczną atmosferę? Pewnie tak, ale jakoś nie mogę.
- Idę na zakupy. - powiedziałam po chwili.
- Mogę też iść? - zapytała Cat swoją mamę.
- Jeśli Rose cię zabierze to jasne. - odpowiedziała, a ja kiwnęłam głową. Uradowana Cat pobiegła po kurtkę i zaczęła się ubierać. Poszłam za nią.
Wyszłyśmy z domu i poszłyśmy do najbliższego centrum handlowego. Nie było ono zbyt wielkie, ale na pewno znajdę jakieś prezenty.

~*~

- Cat, co ty lubisz? - spytałam, kiedy mijałyśmy sklep z zabawkami. Dziewczynka widać ucieszyła się, że mnie to zainteresowało.
- Pokażę Ci. - powiedziała i pociągnęła mnie w kierunku regałów z zabawkami.
Z zadowoleniem ciągała mnie po całym sklepie i opowiadała co najbardziej lubi. Miała dużo zainteresowań, a podobała się się co druga zabawka.
W końcu kazałam jej sobie coś wybrać. Wzięła jakąś lalkę. Poszłyśmy zapłacić i wyszłyśmy ze sklepu. Oczywiście podziękowała mi przy wyjściu.
Następnie poszłyśmy znaleźć coś dla taty i Kristin. Ostatecznie wybrałam perfumy dla Kristin, a dla taty skórzany portfel. Prezenty nie były zbyt tanie, ale raz im się należy.
- Cześć. - powiedział znajomy głos kiedy chowałam portfel do torebki. Obejrzałam się za siebie i zobaczyłam Harry`ego. Nie widzieliśmy się dawno.
- Cześć. - odpowiedziałam i przytuliłam go. Sama nie wiem dlaczego to zrobiłam. Czuję po prostu między nami jakąś więź. Nie zakochałam się w nim, ale Harry mi się podoba. Jest taki czuły i opiekuńczy.
- Widzę, że zakupy świąteczne z siostrą? - spytał zerkając na Cattie, a ja przytaknęłam.
- Też wpadłem po jakieś upominki dla rodziny. Wyjeżdżam do nich i chciałem przywieźć im coś z Londynu na święta. - wytłumaczył. Harry pochodził z Wielkiej Brytanii, ale przeprowadził się do Kanady ze swoją rodziną. Kiedy skończył osiemnaście lat, ostatecznie wrócił z powrotem do Anglii.
- My już musimy lecieć. - powiedziałam, ponieważ widziałam, że powoli zaczęło się ściemniać. Nie wierzę, że cały dzień spędziłyśmy w galerii. Ale jest zima, więc wcześnie robi się ciemno.
- Zaczekaj. - zatrzymał mnie i wyciągnął z kieszeni malutkie pudełeczko. Wyglądało ono jakby był w nim pierścionek zaręczynowy, ale chyba za daleko i za szybko wybiegłam z wyobraźnią.
Harry otworzył pudełeczko, a tam znalazł się zwinięty naszyjnik z literą H. Na samym początku nie uwierzyłam, że to dla mnie. Chłopak zawiesił mi go na szyi.
- Wesołych świąt. - powiedział i uśmiechnął się ukazując przy tym swoje dołeczki. Po chwili delikatnie pocałował mnie w policzek przez co chyba się mocno zaczerwieniłam. Moje serce po prostu przyspieszyło. Nie wiedziałam co się ze mną dzieje.
- Dziękuję. - wydukałam ledwo oglądając prezent. Był prześliczny. Dopiero teraz przypomniałam sobie, że ja nic do niego nie mam. Ale wtopa!
- Harry, przepraszam, ale ja nic dla ciebie nie mam. - spuściłam głowę, ponieważ zrobiło mi się głupio. Czy ja zawsze muszę być taką gapą?
- Nie masz mnie za co przepraszać Rose. - odpowiedział. - Muszę już iść, bo za niedługo mam samolot. -powiedział zerkając na zegarek.
- Do zobaczenia. - przytulił mnie i odszedł.
Cat ruszyła moją rękę.
- Chodźmy już. - powiedziała i wyszłyśmy z galerii.
W domu byłyśmy po niecałych piętnastu minutach. Weszliśmy do środka, a od wejścia było czuć świąteczne zapachy. Poszłam z Cattie do salonu gdzie stała ogromna choinka, która była ubrana w kolorowe lampki. Dookoła były porozrzucane kartony z bombkami i innymi ozdobami. Tata siedział na nakapie i coś czytał. Była to chyba instrukcja do jakiegoś urządzenia, ale nie bardzo mnie to obchodziło.
- Mogę ubierać? - spytała podekscytowana Cat.
- Tak. Właśnie na was czekałem. - powiedział ojciec, odciągając się od czytania.
- Ja nie będę ubierała, dzięki. - odparłam od razu. Nie miałam na to ochoty. Chciałam chwilę pobyć sama. Kiedy widzę szczęśliwą Cat i mojego tatę to po prostu jej zazdroszczę. Kiedy ja byłam w jej wieku to ojca już nie miałam. Gdyby mój tata nie odszedł od nas to miałabym teraz takie życie jak Cattie...
- Pójdę do siebie. - powiedziałam i odeszłam w stronę schodów.
Po chwili byłam w swoim pokoju. Wyciągnęłam z toreb prezenty i zaczęłam je pakować w kolorowy papier.
Właśnie w tym momencie mój telefon za wibrował. Odblokowałam go i odczytałam sms`a.
Niall chciał do mnie przyjść. W ogóle nie wiem po co. Nawet jeśli odpisałabym mu aby nie przychodził i tak zrobiłby mi na złość.
Boję się jego wizyty. Zupełnie nie wiem co on planuje. Może chodzi mu o nasz układ? Oby nie. Miałam tydzień spokoju od niego i bardzo mi się to podobało. Tak mogłoby być zawsze.
Moje rozmyślania przerwał trzask i powiew mroźnego wiatru w moim pokoju. Do pomieszczenia wszedł Horan i oczywiście przez wejście balkonowe. A tak w ogóle to jak on otworzył to okno od tamtej strony?!
- Tęskniłaś? - zaśmiał się bezczelnie, zamykając za sobą okno od balkonu.
- Nie. - odpowiedziałam surowo. Jego obecność już mnie dobijała.
- Grzeczniej. - powiedział i usiadł obok mnie na łóżku. Chciałam się odsunąć, ale złapał mnie za nadgarstek. Niall wpatrywał się we mnie, a moje serce przyspieszało... Ze strachu.
- Co to jest? - zapytał po chwili wskazując na naszyjnik, który dziś dostałam od Harry`ego.
- Naszyjnik. Nie widzisz? - odpowiedziałam. Miałam już tak, że zawsze odpowiadałam chamsko do niego. To on mnie tak zmienił.
- Dostałaś to od tego idioty?! - krzyknął. Miałam nadzieję, że nikt go nie usłyszał.
- Nie. - odpowiedziałam i wstałam. Odeszłam na drugi koniec pomieszczenia. On po chwili niebezpiecznie blisko przysunął się do mnie.
- Nie kłam! - krzyknął. Wystraszyłam się go lekko. Czy on zawsze musi taki być?
- Dobra, dostałam to od Harry`ego! Lepiej Ci? - odpyskowałam i czułam, że mogę tego pożałować. Miałam być dla niego miła, ale chyba mi to nie wychodzi. Jak on byłby milszy to ja też, więc niech nie ma później do mnie pretensji.
W Niall`u zaczęło się aż gotować ze wściekłości.
- Wyrzuć to. - powiedział, a ja pokręciłam głową. Nie miałam zamiaru wyrzucać świątecznego prezentu od Harry`ego, bo Horan`owi się tak podoba.
Nim się obejrzałam, blondyn zdarł naszyjnik z mojej szyi i wyrzucił go gdzieś w kąt. Kiedy go zdarł poczułam jakiś ból na szyi. On był nie do zniesienia. Syknęłam cicho.
- Masz robić to co ci każę, jasne! - powiedział, a ja osunęłam się po ścianie. Ból był bardzo mocny. Czułam, że pojedyncze łzy spływają z moich oczu.
Zerknęłam na Niall`a, a on na mnie. Jego mina powoli robiła się spokojniejsza. Po chwili wyszedł, trzaskając drzwiami.
Trzęsącą się ręką przejechałam po szyi. Zaczęłam lekko krwawić.
_______________________________________________________________

Kolejny rozdział już za nami.
Bardzo ciężko mi się go pisało, ponieważ opisywałam święta, a na dworze świeciło słońce xD
W ogóle rozdział to same nudy. Na prawdę brakuje mi już pomysłów... nie wiem co dalej.
Wiem co napiszę kiedy będzie sylwester (w opowiadaniu). Na to mam pomysł :) Teraz muszę jakoś fajnie skończyć te ''radosne'' święta i będzie ok.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

W ostatnim rozdziale było mało komentarzy ;c
Chciałabym aby zawsze było 40 - 50, bo sądzę, że to takie minimum jak na tylu czytelników.
Wiem, że czyta to dużo osób i chciałabym aby każdy dał o sobie znać w komentarzu  ♥

Odwiedzajcie zakładkę ''Kącik Pomysłów''!!! Wasze pomysły zawsze mi się przydadzą.

Pytajcie bohaterów! ->  http://ask.fm/Skewer_blog

A tak na końcu to chciałabym zaprosić was na mojego drugiego bloga http://forget-everything-else.blogspot.com/ Ma on niewielu czytelników, więc będzie mi miło jak go odwiedzicie i przeczytacie chociaż pierwszy rozdział (akcja zaczyna się dopiero od 3) :)
Dziękuję jeśli chociaż wejdziecie ♥

PS: Podpisujcie się w komentarzach, ponieważ czasami anonimy dają fajne komentarze i chcę zadedykować im kolejny rozdział, ale nie wiem kim są.